Tunca Arslan’ın bu haftaki köşe yazsının ilgili kısmı şu biçimde:
“Bundan 12 yıl evvel Altın Portakal Sinema Festivali’nde, periyodun Kültür Bakanı Ertuğrul Günay ve direktör Semih Kaplanoğlu’nun ortak teşebbüsüyle büyük bir skandal yaşanmış, şenliğin memleketler arası müsabaka kısmının heyet lideri Buyruk Kusturica aleyhine geniş çaplı karalama kampanyası başlatılmış ve ünlü direktör Antalya’yı terk etmek zorunda kalmıştı. Gerçek bir linç olayına dönüşmesine ramak kalan, dokuz yaşındaki küçük oyuncuların bile alet edildiği bildirilerin imzalandığı bu kampanyanın nedeni, Kusturica’nın Yugoslavya iç savaşında ülkenin birliğini savunmuş olması ve anti-emperyalist tavrıydı. Kusturica ise kenti terk etmeden evvel havaalanında yaptığı açıklamada tarihi bir laf etmiş, “Bu ortamda sanat yapılamaz” demişti.
Kusturica’nın laneti tuttu. Sinema festivallerimizde ve bilhassa ödül merasimlerinde bir uğursuzluk kol geziyor. Sanat-sinema konuşmaktan çok politik argümanlar havada uçuşturuluyor, çaya çorbaya birkaç damla muhalif tavır sıkmak misali salon protestolarından medet umuluyor, hançereler yırtılıyor, ortamı sanat yapılamaz hale getirmek için elden gelen esirgenmiyor. Mikrofon başında edilen birkaç politik cümle sinemaların ve mükafatların önüne geçiyor, krizler çıkıyor, son Boğaziçi Sinema Şenliği merasiminde olduğu üzere kurumsal sarsıntılar yaşanıyor.
ZEMİN KAYMASI
Sağır sultan bile biliyor ki 10 yılı geride bırakan bu sinema şenliği, AKP’nin “Kültürel alanda iktidar olamama zahmetlerini aşmak, kültür-sanat dünyasını esir alan sol vesayeti ortadan kaldırmak” projesinin adımlarından biriydi. Örneğin Yusuf Kaplan’ın, “Türkiye’deki kültür-sanat faaliyetlerinin bütün biçimlerini seküler ‘çeteler’ götürüyor” saptamasının sonuçlarından biri olarak ortaya çıkıldı ve karşı mahalleyi çok da ürkütmeden, dirsek temasını koruyarak, gerektiğinde elma şekerleri de uzatarak “seküler çetelerden” bir kopuş alanı yaratmak amaçlandı. Esas amaç, “ılımlı İslami sinema”yı podyuma çıkartmak, Semih Kaplanoğlu sayısını çoğaltmaktı.
Sonuç ise ortada. Son vakitlerde “Ben hiçbir yere angaje değilim” vs. diyerek “tekrar dönüş” sinyalleri vermeye çalışan Semih Kaplanoğlu’nun heyet lideri olduğu 10. yıl şenliğinde önemli bir taban kayması gerçekleşti ve bazılarının açıkça lisana getirdiği üzere “AKP kendi meskeninde vuruldu.”
ILIMLI İSLAMİ SİNEMANIN ÇIKMAZI
Krizin görünürdeki nedeni, “Karanlık Gece”yle en yeterli direktör mükafatı alan Özcan Alper’in mükafatını TTB Lideri Şebnem Korur Fincancı’ya ithaf etmesi oldu. Doğrusu, Fincancı’nın Uğur Mumcu cinayetinde sanıkları kollayan düzmece rapor düzenlemesinden FETÖ’nün Ergenekon kumpaslarındaki rolüne ve son Batı’nın klasik kimyasal palavralarının megafonu olmasına kadar açık kimliği akla getirildiğinde, “muhalifliğin” ne hallere düştüğünü gösteren bir ithaf bu. Fakat öte yandan, ödül sahibi mükafatını kime isterse ona ithaf eder, isterse Antalya’da Emin Alper’in yaptığı üzere Zelenski’ye, barışseverlik ismine Ukrayna’daki neo-nazilere selam yollar. Ve ancak bunun üzere, salondan oyuncu Burak Haktanır üzere bir kişinin çıkıp buna itiraz etmesi, “O bayan TSK’ya iftira attı” demesi de çok olağandır. Repliğinizin doğal türel karşılığı düpliktir. Kaldı ki şahsen merasimin sunucusu Korhan Abay’ın durumu daha da batıran yakışıksız kelamlarından ve alkış seviyesinden de anlaşılacağı üzere o salonda “deplasmanda” olan Özcan Alper değil, Burak Haktanır’dı. Ölçülü İslami sinemanın çıkmazı, bu podyumda bir defa daha net biçimde görüldü.
Festival idaresinin sonraki reaksiyon çeken açıklaması, gelen istifalar vb. gösteriyor ki Boğaziçi FF, Müslüman mahallesinde salyangoz satmaya çalışmanın bedelini bir biçimde ödeyecek. Şayet yollarına devam ederlerse, gelecek yıl Buyruk Kusturica’yı heyet lideri yapmalarını öneriyorum.
Özcan Alper içinse, madem bu şenliğe katıldı ve ödüllendirildi, hükümdarın şarabından içen hükümdarın baş ağrısını da çeker, mükafatını birkaç gün içinde sular durulduğunda iade etmek en uygun yol üzere görünüyor. Aksi takdirde, bu ortamda sanat yapılamaz!”